O byciu dowódcą
Dlaczego?
Bo trzeba. Było.
Ale oni.
Zginęli, tak.
Błąd Twój.
Nie. Finta celowa.
Życiem ludzkim?
Tak.
Pamięci Nokana, który nie żył nigdy.
Tag: Poezja
Pejzaż
Maluję obraz
Anielski i sielski
I drzewa, i łąki
I niebo błękitne ze słońcem
A nie wie nikt, że
Dęby to ciernie
A róże to osty
W skarlałych wiechciach trzciny
Nie widać jadu
Co płynie kryształowym strumieniem
Nie widać kłamstwa
Między pąkami lilii
Bo prawdzie są oba
Po równo
I mieszają się światy
Dotyku i wizji
Zachwyt nad pięknem wasz czytam
Pośród uśmiechów szczęśliwych
Że dobro leżało tak blisko
250 metrów
A widzę kolce i druty
Aprosze grzechów
I wały wątpliwości
Pośród mgieł lęku
To co robisz? Z nią?
Tworzę
Czy pejzaż czy fantazję?
A co jest prawdą? – ja pytam
Sam siebie.
I będzie tak
I będzie tak
Bieg rzek zawrócimy
Morza łyżeczką będą przelane
A wiatr wiać przestanie
Powtórzymy te same błędy
Popełnimy te same zbrodnie
Tak samo umrze w nas wszystko
Gdy tylko spróbujemy wrócić
[Nie o tym]
Nie chciałem być poetą
Jak Herbert otwierać drzwi bibliotek
Skąd książki skrzydlate niosą
Strofy gładkie niczym dłonie Fortynbrasa
Nie chciałem być poetą
Jak Miłosz niepokornym być i twardym
W samotności pełnym świecie
Nieustannie biegnąc przez swoje Campo di Fiori
Nie chciałem być poetą
Jak Szymborska tabletek szukać na uspokojenie
W proste zaklinać słowa
Mądrości pełne myśli filozofa
Nie chcę być poetą
Nie zaklinam świata w wizje
Otwieram tylko okna a przez nie
Jak gołębie myśli szare lecą prosto w horyzonty
Nie chciałem być poetą.
Zostałem.