Lete
Czasami zastanawiam się,
którym kościom wierzyć.
Czasami nie wiem,
która ze złych wróżek miała rację.
I którego krzyku trwogi trzeba było się bać.
Ale wiem jedno, znam prawdę trwającą jak spokojne wody Lete.
Dwa słowa – nie zapomnisz.
Czasami zastanawiam się,
którym kościom wierzyć.
Czasami nie wiem,
która ze złych wróżek miała rację.
I którego krzyku trwogi trzeba było się bać.
Ale wiem jedno, znam prawdę trwającą jak spokojne wody Lete.
Dwa słowa – nie zapomnisz.
Był czas, kiedy ja też zastanawiałam się, którym kościołom wierzyć.
A one wszystkie wzamian ukrzyżowały wszystkie moje marzenia.
Był czas, kiedy wierzyłam tylko jednej wróżce, ale okazał się zbyt do szpiku zła.
Był czas, kiedy krzyk budził mnie co nos, rozdzierając gardło, stawy, krtań i mięśnie łydek.
Nie zapomnisz mnie. Takich oczu się nie zapomina.